Αφέντη, που ο Έρωτας ο δαμαστής ...

Αφέντη, που ο Έρωτας ο δαμαστής

κι οι Νύφες οι γαλανομάτες

κι η ροδομάγουλη Αφροδίτη

μαζί σου παίζουν και γυρίζεις

μες στα ψηλά τα κορφοβούνια,

προσπέφτω σου· κι έλα σ᾽ εμένα

καλόγνωμος και την παράκλησή μου

ακούοντας τη χαριτωμένη.

Καλός συμβουλάτορας γίνε

στον Κλεόβουλο, Διόνυσέ μου,

να δέχεται τον έρωτά μου.

 

ὦναξ, ὧι δαμάλης Ἔρως
καὶ Νύμφαι κυανώπιδες
πορφυρῆ τ᾽ Ἀφροδίτη
συμπαίζουσιν, ἐπιστρέφεαι
δ᾽ ὑψηλὰς ὀρέων κορυφάς·
γουνοῦμαί σε, σὺ δ᾽ εὐμενὴς
ἔλθ᾽ ἡμίν, κεχαρισμένης
δ᾽ εὐχωλῆς ἐπακούειν·
Κλεοβούλωι δ᾽ ἀγαθὸς γένεο
σύμβουλος, τὸν ἐμόν γ᾽ ἔρω-
τ᾽, ὦ Δεόνυσε, δέχεσθαι.

 

Ανακρέων