ανθρώπους τρανούς ένα κράτος, και πέφτει απ᾽ αμυαλιά του ο λαός σ᾽ ενός μονάρχη σκλαβιά· όταν πολύ θα υψωθεί, δεν είν᾽ εύκολο πια να τον ρίξεις· πρέπει απ᾽ την πρώτη στιγμή να ᾽χουμε σε όλα το νου.
ἐκ νεφέλης πέλεται χιόνος μένος ἠδὲ χαλάζης, βροντὴ δ᾽ ἐκ λαμπρῆς γίγνεται ἀστεροπῆς· ἀνδρῶν δ᾽ ἐκ μεγάλων πόλις ὄλλυται, ἐς δὲ μονάρχου δῆμος ἀϊδρίηι δουλοσύνην ἔπεσεν. 5λίην δ᾽ ἐξάραντ᾽ ‹οὐ› ῥάιδιόν ἐστι κατασχεῖν ὕστερον, ἀλλ᾽ ἤδη χρὴ ‹καλὰ› πάντα νοεῖν.
