Αφού καθυπόταξε μεγάλο μέρος της Ασίας, πήρε την απόφαση να προχωρήσει εναντίον του ίδιου του βασιλιά της, ώστε να πάψει να μένει αργός και να διαφθείρει τους πολιτικούς αρχηγούς των Ελλήνων

Προς τον πρεσβευτή από τα Άβδηρα, όταν τελείωσε επί τέλους, αφού είπε πολλά, και ρώτησε τι να μεταφέρει στους συμπολίτες του, είπε: «Ότι όσο χρόνο χρειάστηκεςεσύ για να μιλήσεις, τόσο χρόνο εγώ σιωπούσα και άκουγα» .

Όταν κάποιος μακάριζε τον βασιλέα των Περσών, που ήταν πολύ νέος σε ηλικία, είπε: «Ούτε και ο Πρίαμος όμως υπέστη τις συμφορές σε αυτή την ηλικία»

Όταν οι Αργείοι, μετά την ήττα τους, του επιτέθηκαν πάλι με μεγαλύτερη τόλμη, βλέποντάς τους συμμάχους ταραγμένους, είπε: «Μη φοβάστε, άνδρες. Στις περιπτώσεις όπου εμείς, οι νικητές, διστάζουμε, τι νομίζετε πως κάνουν αυτοί τους οποίους έχουμε νικήσει,»

Σε κάποιον σοφιστή που είπε: «Ο λόγος είναι το πιο δυνατό πράγμα απ’ όλα», αποκρίθηκε: «Εσύ επομένως, αν δεν μιλάς, δεν αξίζεις τίποτα».

Όταν ρωτήθηκε πως είχε αποκτήσει μεγάλη δόξα, «Καταφρονώντας τον θάνατο», είπε.

Περνώντας από τα τείχη της Κορίνθου και βλέποντάς τα ψηλά, γερά και πολύ εκτεταμένα, είπε: «Ποιες είναι οι γυναίκες που κατοικούν τον τόπο;»

Ο Αρίστων σε κάποιον που επαινούσε τη ρήση του Κλεομένη, επειδή, όταν ρωτήθηκε τι πρέπει να κάνει ο σωστός βασιλιάς, απάντησε ότι πρέπει να ευεργετεί τους φίλους και να κάνει κακό στους εχθρούς, αποκρίθηκε:«Πόσο καλύτερο είναι, καλέ μου, να ευεργετεί κανείς τους φίλους και να κάνει φίλους τους εχθρούς!» (Αυτή η ρήση που κατά γενική ομολογία αποδίδεται στον Σωκράτη αποδίδεται και σε τούτον).

Ο Άρευς σε ορισμένους που επαινούσαν όχι τις δικές τους γυναίκες αλλά τις γυναίκες άλλων είπε: «Μα τους θεούς, για τις καλές και τίμιες γυναίκες δεν πρέπει να μιλάει κάποιος χωρίς λόγο και πρέπει να μη γνωρίζει κανείς και καθόλου τι είδους χαρακτήρα έχουν, παρά μόνον αυτοί που ζουν μαζί τους».

Υπερηφανευόταν για το ότι δεν κοπίαζε λιγότερο από κανένα και περισσότερο για το ότι κυριαρχούσε πάνω στον εαυτό του παρά για το ότι βασίλευε.

Όταν ο Αντίοχος ήταν έφορος, μόλις άκουσε ότι ο Φίλιππος είχε δώσει την περιοχή στους Μεσσηνίους, ρώτησε αν τους είχε δώσει και δύναμη ώστε να πολεμήσουν για την περιοχή και να τη διατηρήσουν.

Όποτε ήθελε να εκτελέσουν οι στρατιώτες γρήγορα κάποιο έργο, ο ίδιος πρώτος ασχολούνταν με αυτό μπροστά στα μάτια όλων.

Τους φίλους του παρότρυνε να προσπαθούν να πλουτίσουν όχι σε χρήματα αλλά σε ανδρεία και αρετή.

Σε κάποιον που τον ρωτούσε γιατί οι άνδρες της γερουσίας θέλουν μέρες πολλές για να κρίνουν σε περιπτώσεις δικών όπου η τιμωρία είναι θάνατος και γιατί, ακόμη κι αν αθωωθεί κανείς, εξακολουθεί να είναι εξίσου υπόδικος, αποκρίθηκε: «Θέλουν πολλές μέρες για να κρίνουν, επειδή εκείνοι που κάνουν λάθος προκειμένου για θανατική καταδίκη δεν έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν γνώμη. Από την άλλη, θα πρέπει (ο κατηγορούμενος) να είναι υπόδικος με βάση ένα νόμο, επειδή, σύμφωνα με τον νόμο αυτό, θα μπορούσε να (γίνει έφεση και να) βγει καλύτερη απόφαση». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αναξανδρίδας

Σε άλλον που ρωτούσε για το ίδιο θέμα: «Δεν πρέπει να είναι οχυρωμένη με πέτρες και ξύλα, αλλά με τις αρετές αυτών που κατοικούν μέσα». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε άλλον που ρωτούσε γιατί στους πολέμους οι Σπαρτιάτες ρίχνονται με θάρρος στον κίνδυνο, αποκρίθηκε: «Επειδή ασκούμαστε στο να αισθανόμαστε αιδώ για τον τρόπο που ζούμε και όχι, όπως οι άλλοι, στο να φοβόμαστε για τη ζωή μας». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αναξανδρίδας

Όταν ρώτησε κάποιος να μάθει πόσοι είναι οι Λακεδαιμόνιοι, αποκρίθηκε: «Όσοι είναι αρκετοί για να απωθήσουν τους κακούς». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Άγις ο Αρχιδάμου

Όταν ρωτήθηκε κάποτε μέχρι πού εκτείνονται τα όρια της Λακωνίας, έσεισε το δόρυ και είπε: «Μέχρι εκεί που φτάνει τούτο» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε άλλον που έλεγε ότι η δόξα βλάπτει και ότι όποιος απαλλαγεί απ’ αυτή θα ζήσει ευτυχισμένος, είπε: «Επομένως, σύμφωνα' με τη λογική σου, όσοι διαπράττουν αδικίες θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι, διότι πώς θα μπορούσε αυτός που διαπράττει ιεροσυλία ή αδικεί να φροντίζει για τη δόξα;» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αναξανδρίδας

Όταν είδε στην Ασία σπίτι που ο σκελετός του ήταν φτιαγμένος με τετράγωνα δοκάρια, ρώτησε τον κάτοχό του, αν στη χώρα τους τα ξύλα φύτρωναν τετράγωνα. Όταν εκείνος απάντησε πως όχι, αλλά φύτρωναν στρογγυλά, είπε: «Τότε, αν ήταν τετράγωνα, θα τα κάνατε στρογγυλά; » Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Όταν οι Ελληνικοί λαοί της Ασίας αποφάσισαν με ψήφισμα να αναρτήσουν στις πιο σπουδαίες πόλεις εικόνες του, τους το απαγόρευσε, γράφοντάς τους: «Δική μου εικόνα να μην υπάρχει καμιά ούτε ζωγραφιστή ούτε γλυπτή ούτε συνθεμένη». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε άλλον Αθηναίο που του είπε: «Εμείς, ωστόσο, σας διώξαμε επανειλημμένα από τις όχθες του Κηφισού», α­ποκρίθηκε: «Εμείς όμως δεν χρειάστηκε να σας διώξουμε ποτέ από τις όχθες του Ευρώτα». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Ανταλκίδας

Όταν πάλι οι Θάσιοι, λόγω των μεγάλων ευεργεσιών που θεωρούσαν ότι είχε κάνει προς αυτούς, τον τίμησαν με ναούς κι αποθεώσεις και του έστειλαν πρεσβεία για το θέμα αυτό, αφού διάβασε τον κατάλογο με τις τιμητικές διακρίσεις που του έφεραν οι πρέσβεις, τους ρώτησε, αν η πατρίδα τους έχει τη δύναμη να αποθεώνει ανθρώπους. Αφού αυτοί του απάντησαν καταφατικά, είπε: «Εμπρός, πηγαίνετε και κάνετε πρώτα θεούς τους εαυτούς σας. Αν τα καταφέρετε, τότε θα σας πιστέψω ότι μπορείτε να κάνετε και μένα θεό». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε αυτόν που ρώτησε γιατί παραδίδουν στα χέρια των ειλώτων τους αγρούς και δεν τους φροντίζουν μόνοι τους, απάντησε: «Επειδή τους αποκτήσαμε, όχι για να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά για να ασχολούμαστε με τον εαυτό μας». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αναξανδρίδας

Σε κάποιον που έλεγε ότι ζει περιορισμένα, μολονότι έχει αποκτήσει αρκετή περιουσία, αποκρίθηκε: «Είναι ωραίο πράγμα, έχοντας κανείς πολλά αποκτήματα, να ζει σύμφωνα με τη λογική παρά σύμφωνα με τις επιθυμίες». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αλκαμένης ο Τηλέκλου

Αλλά και όταν γέρασε, την ίδια στάση ακολουθούσε. Σε εκείνον, λοιπόν, που τον ρώτησε γιατί, ενώ ήταν χειμώνας βαρύς, κυκλοφορούσε χωρίς χιτώνα στην ηλικία του απάντησε: «Για να κάνουν το ίδιο και οι νέοι, έχοντας για παράδειγμα τους γέροντες και τους άρχοντες». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Είπε επίσης πως οι Λακεδαιμόνιοι δεν ρωτούν πόσοι είναι οι εχθροί αλλά που είναι. Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Άγις ο Αρχιδάμου

Σε άλλον που τον παρότρυνε να χαλαρώνει (την επαγρύπνησή του) και του έλεγε, λόγω της αβεβαιότητας της τύχης, να μην περιμένει πότε θα έρθει η κατάλληλη ευκαιρία για να το κάνει, είπε: «Προσωπικά συνηθίζω τον εαυτό μου ώστε σε καμιά μεταβολή να μην επιζητεί τη μεταβολή». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Προς εκείνον που εξέφρασε τον θαυμασμό του για την απλότητα των ρούχων και της τροφής του ίδιου και των υπόλοιπων Λακεδαιμονίων, είπε: «Μ’ αυτό τον τρόπο ζωής, ξένε, εξαγοράζουμε την ελευθερία μας» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Προς τον Αθηναίο που αποκαλούσε τους Λακεδαιμονίους αμαθείς είπε: Είμαστε οι μόνοι, λοιπόν, που δεν έχουμε μάθει από σας κάτι κακό». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Ανταλκίδας

Όταν τον ρώτησε κάποιος σε τι ωφέλησαν οι νόμοι του Λυκούργου τη Σπάρτη, απάντησε: «Στο να καταφρονεί τις ηδονές». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Προς εκείνον που έλεγε στους εφόρους ό,τι έπρεπε να πει, αλλά με περισσότερα λόγια απ’ όσα χρειαζόταν, είπε: «Ξένε, δεν χρησιμοποιείς κατά το δέον το δέον». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αναξανδρίδας

Σε κάποιον άλλο, που ζητούσε να μάθει γιατί δεν δέχτηκε δώρα από τους Μεσσήνιους, απάντησε: «Επειδή, αν τα έπαιρνα, θα ήταν αδύνατο να ζήσω εν ειρήνη με τους νόμους». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αλκαμένης ο Τηλέκλου

Η ζωή που έκανε δεν ήταν σε τίποτε ανώτερη από αυτή των συντρόφων του, εφόσον απείχε αυστηρά από υπερβολές στο φαγητό και μεθύσια, ενώ δεν άφηνε τον ύπνο να τον διαφεντεύει, αλλά τον υπέτασσε ανάλογα με τις δραστηριότητές του. Απέναντι στη ζέστη και το κρύο ήταν ο μόνος που άντεχε σε όλες τις εποχές. Κατασκήνωνε ανάμεσα στους στρατιώτες και δεν είχε από κανένα τους καλύτερο κρεβάτι. Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε άνθρωπο κακό που ρωτούσε επανειλημμένα ποιος είναι ο άριστος Σπαρτιάτης, (απάντησε): «Αυτός που δεν σου μοιάζει καθόλου» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Άγις ο Νεώτερος

Στις περισσότερες περιπτώσεις, λοιπόν, τέτοιος ή­ταν ο Αγησίλαος απέναντι στους φίλους. Υπάρχουν όμως φορές όπου κοίταζε περισσότερο να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις προς το κοινό συμφέρον. Όταν κάποτε διέλυσε το στρατόπεδο εσπευσμένα, αφήνοντας πίσω άρρωστο τον αγαπημένο του, ενώ εκείνος τον παρακαλούσε και τον καλούσε πίσω κλαίγοντας, γύρισε κι έφυγε, λέγοντας: «Πόσο δύσκολο είναι να συμπονά κανείς και ταυτόχρονα να συμπεριφέρεται με φρόνηση». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Ενώ κατά τα άλλα τηρούσε με μεγάλη ακρίβεια τους νόμους, στο θέμα των φίλων πίστευε ότι είναι πρόφαση η άτεγκτη εφαρμογή της δικαιοσύνης επάνω τους. Αναφέρουν σχετικά σημείωμά του προς τον Ιδριέα της Καρίας, όπου τον παρακαλεί σχετικά με κάποιον φίλο με τα εξης λόγια: «Αν ο Νικίας δεν είναι ένοχος, αθώωσέ τον, αν είναι ένοχος, αθώωσέ τον για χάρη μου· σε οποιαδήποτε περίπτωση, αθώωσέ τον». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε άλλον που είπε πως, παρ’ ότι βασιλιάς, είχε κρατηθεί όμηρος μαζί με τους ενήλικες πολίτες αντί για τα παιδιά και τις γυναίκες εκείνων, αποκρίθηκε: «Δικαίως, εφόσον το σωστό είναι να επωμιζόμαστε οι ίδιοι την ευθύνη για τα δικά μας λάθη». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησίπολης ο Κλεομβρότου

Όταν ο Μεγαβάτης, ο γιος του Σπιθριδάτη, που ήταν πάρα πολύ όμορφος, τον πλησίασε για να τον χαιρετίσει και να τον φιλήσει, λόγω της μεγάλης τρυφερότητας που αισθανόταν ότι ενέπνεε στον Αγησίλαο, εκείνος τραβήχτηκε’ αφότου όμως ο άλλος σταμάτησε να τον πλησιάζει, τον αναζήτησε ο Αγησίλαος. Όταν οι φίλοι τού είπαν πως ο ίδιος ήταν υπαίτιος, που φοβήθηκε το φιλί του ωραίου αγοριού, αλλά, αν το επιθυμεί και δεν δειλιάσει, εκείνος θα ξανάρθει, ο Αγησίλαος, μένοντας για αρκετές στιγμές σκεφτικός και σιωπηλός, είπε: «Όχι, δεν πρέπει να του αλλάξετε γνώμη. Προσωπικά πιστεύω ότι το να στέκεται κανείς υπεράνω τέτοιων αδυναμιών είναι καλύτερο από το να κυριεύσει κατά κράτος, από εκείνες που του αντιτάσσονται, την πόλη με τους πιο αξιόμαχους άνδρες' είναι, πράγματι, καλύτερο να διαφυλάσσει κανείς την προσωπική του ελευθερία παρά να αφαιρεί την ελευθερία των άλλων» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Σε εκείνον πάλι που ρώτησε πως μπορεί κάποιος να κυβερνά με ασφάλεια, χωρίς να έχει σωματοφύλακες, είπε: «Αν κυβερνάει τους πολίτες όπως οι πατέρες τους γιους» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγασικλής

Ο Ανταλκίδας, όταν μυούνταν στη Σαμοθράκη στα μυστήρια και τον ρώτησαν οι ιερείς ποιο είναι το πιο φοβερό πράγμα που έκανε στη ζωή του, αποκρίθηκε: «Αν έχω διαπράξει κάτι παρόμοιο, θα το ξέρουν οι θεοί από μόνοι τους» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αντακλίδας

Όταν οι πωλητές των λαφύρων πωλούσαν κατ’ εντολή του τους αιχμάλωτους γυμνούς και για τα ρούχα υπήρχαν, βέβαια, αγοραστές πολλοὶ ενώ τα σώματα, που ήταν κάτασπρα και τρυφερά, όταν τα γύμνωναν, λόγω του ότι είχαν ανατραφεί στη σκιά, τα κορόιδευαν και δεν τα θεωρούσαν άξια για τίποτα, ο Αγησίλαος το παρατήρησε και είπε: «Τούτα (τα αντικείμενα) είναι αυτά για τα οποία θα πολεμήσετε και τούτοι (οι άνθρωποι) είναι αυτοί με τους οποίους θα πολεμήσετε» Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Ο Ανδροκλείδας ο Λάκων, που είχε αναπηρία στο πόδι, κατατάχτηκε στους πολεμιστές. Καθώς ορισμένοι έφερναν αντιρρήσεις και δημιουργούσαν εμπόδια, επειδή ήταν ανάπηρος, είπε: «Μα δεν χρειάζεται να φύγω, αλλά να μείνω στη θέση μου για να πολεμήσω τους αντιπάλους». Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Ανδροκλείδας

Αφού έχασε το ιππικό του, αναχώρησε για την Έφεσο και ειδοποίησε τους εύπορους πολίτες να διαθέσει ο καθένας τους άλογο και ευαν άνδρα στη θέση του και να απαλλαγούν οι ίδιοι της στρατιωτικής υπηρεσίας, με απο- τέλεσμα να συγκεντρωθούν γρήγορα πολλά άλογα και άντρες εμπειροπόλεμοι, αντί για δειλούς πλουσίους. Έλεγε μάλιστα πως μιμείται τον Αγαμέμνονα, που πήρε φοράδα ικανή και απάλλαξε από τα στρατιωτικά καθήκοντα άνδρα ανάξιο και πλούσιο. Πλούταρχος - Αποφθέγματα Λακωνικά – Αγησιλάου του μεγάλου

Ο Αναξιμένης από τη Μίλητο, γιος του Ευρύστρατου, ήταν μαθητής του Αναξίμανδρου, μερικοί μάλιστα λένε ότι ήταν και μαθητής του Παρμενίδη. Αυτός είπε ότι η θεμελιώδης υλική αρχή είναι ο αέρας και το άπειρο· και ότι τα άστρα δεν κινούνται κάτω από τη γη, αλλά γύρω από αυτήν. Χρησιμοποίησε απλή και απέριττη ιωνική γλώσσα. Όπως λέει ο Απολλόδωρος, άκμασε γύρω στην εποχή που έγινε η άλωση των Σάρδεων και πέθανε στην 63η Ολυμπιάδα.

Αναξίμανδρος, γιός του Πραξιάδη, από τη Μίλητο: αυτός έλεγε ότι η αρχή και το στοιχείο των πάντων είναι το άπειρο, χωρίς να το εντοπίζει στον αέρα ή στο νερό ή σε οτιδήποτε άλλο... ήταν ο πρώτος που επινόησε το γνώμονα και των έστησε πάνω στα ηλιακά ρολόγια (;) της Σπάρτης, σύμφωνα με τα όσα λέει ο Φαβωρίνος στην Παγκόσμια ιστορία του, για να σημαδεύει τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες· επίσης κατασκεύασε και ωροδεικτικά όργανα. Ήταν ο πρώτος που σχεδίασε το περίγραμμα της γης και της θάλασσας,…

Γιατί αρχικά δεν θα υπάρχει τίποτα που να ξέρει αν όλα τα πράγματα είναι άπειρα.

Από δική σας δειλία κι αμυαλιά σάς χτυπούν οι φουρτούνες· όχι μομφές στους θεούς· δεν είναι φταίχτες· εσείς οι ίδιοι αρματώσατε τούτους εδώ και τρανέψανε τόσο· έτσι, απ᾽ αυτά, στην πικρή πέσατε τώρα σκλαβιά· ίδια αλεπού πονηρά περπατάει ο καθένας σας χώρια, μα όλοι σαν πάτε μαζί, τότε σας πιάνει αμυαλιά· οι γαλιφιές σάς πλανεύουν και δίνετε πίστη στα λόγια, όμως καμιά προσοχή στα έργα δε δίνετ᾽ εσείς.

Ο Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος μιλάει για τέσσερα, στοιχεία, τη φωτιά, το νερό, τον αιθέρα και τη γη. Αιτία αυτών θεωρεί τη φιλία και την έριδα.

Ο Αναξίμανδρος από τη Μίλητο, ένας μαθητής του Θαλή, ήταν ο πρώτος που τόλμησε να σχεδιάσει την οικουμένη πάνω σε πλάκα· έπειτα από αυτόν ο Εκαταίος από τη Μίλητο, ένας πολυταξιδεμένος άνθρωπος, έκανε το χάρτη ακριβέστερο, έτσι ώστε έγινε αιτία θαυμασμού.

Στο πρώτο βιβλίο του έργου του για τη φιλοσοφία του Πυθαγόρα γράφει ότι το σύμπαν είναι ένα και ότι από το άπειρο μπαίνουν σ’ αυτό ο χρόνος, η πνοή και το κενό, που πάντα καθορίζει τη θέση κάθε πράγματος.

Από ένα σύννεφο πέφτει με ορμή και χαλάζι και χιόνι, απ᾽ αστραψιά λαμπερή ξάφνω ξεσπά μια βροντή· έτσι χαλιέται απ᾽ ανθρώπους τρανούς ένα κράτος, και πέφτει απ᾽ αμυαλιά του ο λαός σ᾽ ενός μονάρχη σκλαβιά· όταν πολύ θα υψωθεί, δεν είν᾽ εύκολο πια να τον ρίξεις· πρέπει απ᾽ την πρώτη στιγμή να ᾽χουμε σε όλα το νου. 

Αλλά για τους κακούς το πιο μεγάλο μέλημα είναι να επικρατούν με την εξαπάτηση · η γνώση σου ας ακολουθεί τις αξιόπιστες επιταγές της δικιάς μας Μούσας, καθώς ο λόγος θα σκιρτήσει μες στα σπλάχνα σου

Λέει ότι αυτό που παρήγαγε από το αιώνιο το θερμό και το ψυχρό αποχωρίστηκε στην αρχή αυτού του κόσμου και ότι από αυτά σχηματίστηκε, γύρω από τον αέρα που περιβάλλει τη γη, ένα είδος πύρινης σφαίρας, σαν φλοιός γύρω από ένα δένδρο. Όταν αυτή η σφαίρα έσκασε και κλείστηκε σε μερικούς κύκλους, δημιουργήθηκαν ο ήλιος, η σελήνη και τα άστρα.

Το πρώτο πράγμα που συναρμολογήθηκε, το ένα, στη μέση της σφαίρας, ονομάζεται εστία.

Έτσι θ᾽ ακολουθούσε τους άρχοντες ο κόσμος· αν μήτε ήταν ξέφραγος μήτε αναγκασμένος. Ο κορεσμός γεννάει Ύβρη, όταν γεμίζουν πλούτη άνθρωποι με στυφό μυαλό.

Αλλά θεοί αποτρέψτε τη μανία αυτών από τη γλώσσα μου, και οχετεύστε καθαρή πηγή από όσια στόματα. Και εσένα, πολυζήτητη λευκοχέρα παρθένα Μούσα, παρακαλώ όσα είναι θεμιτό να ακούνε οι εφήμεροι, πέμπε από της ευσέβειας το υπάκουο άρμα. Να μη σε πείσουν τα άνθη τιμής και της δόξας από τους θνητούς, περισσότερο από αυτό που επιτρέπει η οσιότητα με θάρρος να πεις, και τότε να είσαι στο θρόνο της σοφίας. Αλλά εμπρός, κοίτα με κάθε σου αίσθηση , πώς φανερώνεται κάθε τι, μην εμπιστεύεσαι την όραση…

Αλλά ούτε μπορεί το άπειρο σώμα να είναι ένα και απλό, ασχέτως αν είναι (όπως λένε μερικοί) αυτό που υπάρχει πλάι στα στοιχεία και που υποτίθεται ότι τα παράγει ή αν περιγράφεται με απλούστερο τρόπο. Γιατί υπάρχουν μερικοί που θεωρούν ότι το άπειρο δεν είναι ο αέρας ή το νερό, παρά υπάρχει πλάι στα στοιχεία, έτσι ώστε τα υπόλοιπα να μην καταστρέφονται από την άπειρη ουσία τους· γιατί τα στοιχεία έχουν αντιθετική σχέση το ένα με το άλλο (λ.χ. ο αέρας είναι κρύος, το νερό υγρό, η φωτιά ζεστή),…

Η φύση στο σύμπαν συνταιριάχτηκε από άπειρα και από περαίνοντα —τόσο ο κόσμος ως σύνολο όσο και καθετί σ’ αυτόν.

Όσο χρειαζόταν του λαού ξεχώρισα μερίδιο, χωρίς από το δίκιο του να βγάλω ή ν᾽ αβγατίσω· κι εκείνοι που ᾽χαν δύναμη κι ακούονταν με το χρήμα, τίποτε ανάρμοστο κι αυτοί κοίταξα να μην πάθουν. Στη μέση στάθηκα, ισχυρή προβάλλοντας ασπίδα, κι ούτ᾽ άφησα άδικα απ᾽ τους δυο κανένας να νικήσει.

«Αδύναμες στα μέλη τους απλώνονται οι αισθήσεις, πολλά δεινά πέφτουν πάνω τους και τη σκέψη αμβλύνουν. Ένα μικρό κομμάτι της ζωής αφού είδαν όσο ζούσαν, γοργοθάνατοι, υψώθηκαν σαν καπνός και πέταξαν μακριά, σίγουροι μόνο γι' αυτό που συνάντησε ο καθένας, καθώς σέρνονται εδώ κι εκεί· το όλον όμως καθένας τους καυχιέται ότι βρήκε. Έτσι ούτε να τα δουν μπορούν αυτά οι άνθρωποι ούτε να τα ακούσουν ούτε με τον νου να αδράξουν. Εσύ όμως, αφού ήρθες ως εδώ, θα μάθεις· μα όχι πιο πολλά απ ' όσα φτάνει…

Οι φυσικοί δίνουν δύο τύπους εξήγησης. Αυτοί που αποφάνθηκαν ότι το υποκείμενο σώμα είναι ένα, είτε ένα από τα τρία είτε κάτι άλλο πού είναι πυκνότερο από τη φωτιά και αραιότερο από τον αέρα, πιστεύουν ότι τα υπόλοιπα πράγματα προέκυψαν με τη συμπύκνωση και την αραίωση, παράγοντας από το ένα πολλά... Οι άλλοι όμως λένε ότι τα αντίθετα απορρέουν από το ένα, στο οποίο ενυπάρχουν, όπως υποστηρίζει ο Αναξίμανδρος και όσοι λένε ότι υπάρχει ένα και πολλά μαζί, όπως ο Εμπεδοκλής και ο Αναξαγόρας· και…

Τώρα με ήσυχο νου και καρδιά κατά κόρο τα αγαθά χορτασμένοι βάλτε στη σκέψη σας μέτρο. Ούτε εμείς θα πεισθούμε, ούτε για σας θα βγουν σε καλό τα παρόντα. Σόλων

Ένας θεός υπάρχει μεταξύ των θεών και των ανθρώπων, ο πιο μεγάλος, ούτε στο σώμα όμοιος προς τους θνητούς, ούτε στη νόηση. Ξενοφάνης

Τα έργα του Περί φύσεως και Καθαρμοί φτάνουν τους πέντε χιλιάδες στίχους, ενώ ο Ιατρικός λόγος τους πεντακόσιους. Για τις τραγωδίες του μιλήσαμε προηγουμένως. Εμπεδοκλής

...δεν υπάρχει ούτε ένα από τα στοιχεία (δηλαδή τη φωτιά, τον αέρα, το νερό και τη γη), από το οποίο να προέρχονται όλα τα πράγματα· και οπωσδήποτε δεν υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο πλάι σ’ αυτά, κάτι λόγου χάρη ανάμεσα στον αέρα και το νερό ή στον αέρα και τη φωτιά, που να είναι παχύτερο από τον αέρα και τη φωτιά και λεπτότερο από τα άλλα· γιατί ένα τέτοιο στοιχείο θα ήταν, απλούστατα, αέρας και φωτιά μαζί με τα αντίθετά του· αλλά η ύπαρξη ενός μόνο από τα δύο σκέλη μιας αντίθεσης ισοδυναμεί με…

Νιώθω και μέσα μου οι λύπες σωρός της γης της πατρώας σαν βλέπω το ρήμαγμα. γινώσκω, καί μοι φρενὸς ἔνδοθεν ἄλγεα κεῖται, πρεσβυτάτην ἐσορῶν γαῖαν̣ [Ἰ]α̣ονίης κλινομένην Σόλων

Αφού είχαν μάθει άχρηστες τρυφές από τους Λυδούς όταν ακόμη δεν ήταν κάτω από την απεχθή σκλαβιά, […] πήγαιναν στη συνέλευση φορώντας πορφυροβαμμένα ενδύματα, […] φανφαρόνοι, καμαρώνοντας για την κομψή τους κόμμωση και μουσκεμένοι από πολυτελή αρώματα. ἁβροσύνας δὲ μαθόντες ἀνωφελέας παρὰ Λυδῶν, ὄφρα τυραννίης ἦσαν ἄνευ στυγερῆς, ᾔεσαν εἰς ἀγορὴν παναλουργέα φάρε᾽ ἔχοντες, οὐ μείους ὥσπερ χίλιοι, εἰς ἐπίπαν αὐχαλέοι, χαίτηισιν ἀγαλλόμεν’ εὐπρεπέεσσιν ἀσκητοῖς ὀδμὴν χρίμασι δευόμενοι. Ξενοφάνης

Για τον Εμπεδοκλή ο Αριστοτέλης λέει ότι αυτός πρώτος ανέπτυξε τη ρητορική. Εμπεδοκλέα μέν γάρ ò Αριστοτέλης φησί πρώτον ρητορικήν κεκινηκέναι.

Ο Αναξίμανδρος λοιπόν έγινε μαθητής του Θαλή. Ο Αναξίμανδρος ήταν γιος του Πραξιάδη από τη Μίλητο. Αυτός υποστήριζε ότι «αρχή» των όντων είναι μια κάποια φύση του «απείρου»· από αυτή γεννιούνται οι ουρανοί και ο κόσμος που βρίσκεται μέσα τους. Αυτή η φύση είναι αιώνια και αγέραστη· αυτή περιέχει όλους τους κόσμους. Υποστηρίζει ότι ο χρόνος είναι όριο της γένεσης, της ύπαρξης και της φθοράς. Θαλοῦ τοίνυν Ἀναξίμανδρος γίνεται άκροατής· Ἀναξίμανδρος Πραξιάδου Μιλήσιος. οὗτος άρχήν ἔφη των ὄντων…

Κάλλιο ν᾽ αλλάξω πατρίδα και, αντίς Αθηναίος, Σικινίτης ή Φολεγάντριος εγώ τότε να γίνω· γιατί γρήγορα ο λόγος αυτός θ᾽ απλωθεί και για μένα στον κόσμο: «Είν᾽ Αθηναίος αρνητής της Σαλαμίνας κι αυτός.» Σόλων

Ο ιδρυτής της ελεατικής σχολής είναι ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, για τον ποιο ο Τίμαιος λέει ότι έζησε την εποχή του Ιέρωνα, τυράννου της Σικελίας, και του ποιητή Επίχαρμου, ενώ ο Απολλόδωρος λέει ότι γεννήθηκε κατά την τεσσαρακοστή Ολυμπιάδα και έζησε ως τον καιρό του Δαρείου και του Κύρου. Ξενοφάνης

Ο Ερατοσθένης λέει ότι οι πρώτοι (γεωγράφοι) μετά τον Όμηρο ήταν δύο, ο Αναξίμανδρος, ένας γνώριμος και συμπολίτης του Θαλή, και ο Εκαταίος ο Μιλήσιος. Ο Αναξίμανδρος ήταν ο πρώτος πού δημοσίευσε έναν γεωγραφικό χάρτη, ενώ Εκαταίος άφησε ένα σχεδιάγραμμα, πού πιστοποιείται ότι είναι δικό του από τα υπόλοιπα γραπτά του. Αναξίμανδρος

Ο Εμπεδοκλής, αφού κατάγγειλε τους πρώτους ανάμεσα στους πολίτες ότι περιφρονούν και κατακλέβουν τα κοινά, τους έδιωξε από την πόλη και απάλλαξε την περιοχή από την αφορία και τον λοιμό, κλείνοντας με τείχος τις χαράδρες του βουνού, απ ' όπου ο νοτιάς εισέβαλλε στην πεδιάδα. Εμπεδοκλής

Άνθρωπος όντας μην ειπείς ποτέ σου το τι αύριο γίνεται, μήτε κι αν ιδείς ευτυχισμένον άντρα (να ειπείς) πόσον καιρό θενά ᾽ναι τέτοιος. Γιατί το άλλαγμα γλήγορο τόσο δεν είναι μήτε της μύγας της γοργοπετούσας.

… μέσα από τα κύματα της βαθιάς θάλασσας έφτασαν [ο Ευρυτίων και η μητέρα του;] στο πανέμορφο νησί των θεών, όπου οι Εσπερίδες έχουν τα ολόχρυσα παλάτια τους.

Λοιπόν γυμνή σ' απόδιωξε γιατί σε βρήκε μ' έναν άλλο,ωσάν αυτός μοιχός ποτέ να μην υπήρξε, ως άλλος Πυθαγόρας!Και τώρα, να, θρηνείς και κλαις· το πρόσωπό σου κατασχίζειςκαι στου οργίλου νέου τη θύρα εμπρός αναρριγείς και τρέμεις απ’ το κρύο!Μην κλαις! Θάρρος! Θα βρούμε αμέσως κάποιον άλλον,που ούτε θα βλέπει αυτός μηδέ θα δέρνει επίσης. "Ακουσέ με!

Απ᾽ του γοργού καραβιού μας τους μπάγκους ανάμεσα πέρνα μ᾽ ένα ποτήρι· πιοτό βγάζε από σίκλους βαθιούς· κόκκινο πιάσε κρασί, και χωρίς κατακάθι· τη βάρδια δεν την περνούμε χωρίς να το τσούξουμ᾽ εμείς.

Σφαίρα κόκκινη και πάλι ο Έρωτας ο χρυσομάλλης ρίχνοντάς μου, με την κόρη, που έχει κεντητά πασούμια, με παρακινάει να παίζω. Όμως τούτη —επειδή κι είναι από την καλοχτισμένη Μυτιλήνη— κοροϊδεύει τα μαλλιά μου —γιατί είναι άσπρα— κι άλλον χάσκοντας κοιτάζει.

… μέσα από τα κύματα της βαθιάς θάλασσας έφτασαν [ο Ευρυτίων και η μητέρα του;] στο πανέμορφο νησί των θεών, όπου οι Εσπερίδες έχουν τα ολόχρυσα παλάτια τους.

Εμπρός Μούσα Καλλιόπη, θυγατέρα του Δία, τραγούδια αγαπημένα αρχίνα και βάνε και χορό χαριτωμένο κι όλο ομορφιά σιμά στον ύμνο. Άλκμαν 

Αφέντη, που ο Έρωτας ο δαμαστής κι οι Νύφες οι γαλανομάτες κι η ροδομάγουλη Αφροδίτη μαζί σου παίζουν και γυρίζεις μες στα ψηλά τα κορφοβούνια, προσπέφτω σου· κι έλα σ᾽ εμένα καλόγνωμος και την παράκλησή μου ακούοντας τη χαριτωμένη. Καλός συμβουλάτορας γίνε στον Κλεόβουλο, Διόνυσέ μου, να δέχεται τον έρωτά μου. Ανακρέων

Ο Ήλιος εκατέβαινε μες στο χρυσό ποτήρι, για να περάσει ανάμεσα του ωκεανού και νά ᾽ρθει κάτω από τα συσκότεινα της άγιας νύκτας βάθη στην μάνα του, την στεφανωτική γυναίκα, τα παιδιά του· κι εμπήκε μέσα στων δαφνών σιγά τ᾽ απόσκιον άλσος περπατητός ο γιος του Διός… Στησίχορος

Λιγοστή των ανθρώπων η δύναμη κι ανωφέλετες είναι οι φροντίδες τους· μες στη λίγη ζωή λύπη πάνω στη λύπη. Κι ο ανεξέφευγος θάνατος κρέμεται πάνω σ᾽ όλους παρόμοια· τι επήρανε κι οι καλοί κι οι κακοί μερίδιο ίσο από κείνον Σιμωνίδης ο Κείος

Τον πεθαμένο, αν έχουμε σωστά τα λογικά μας, δε θα τονε θυμούμαστε πιότερο από μια μέρα. Σημωνίδης ο Αμοργίνος

Άμποτε, χρυσοστέφανη Αφροδίτη, ο κλήρος τούτος να μου πέσει εμένα. Sappho

Ο έρως πάλι τακερά και δόλια με κοιτάζει μέσ᾽ απ᾽ τα βλέφαρα τα γαλανά,με χίλια δυο δολώματα στα δίκτυα του με βάζειμα τρέμω εγώ που βλέπω να γυρνά· σαν νικηφόρον άλογο, που γέρασε, διστάζει στο τρέξιμο να παραβγεί ξανά. Ίβυκος

Είτε με τη γαλαζόμαυρη σε βλέπω κόμην είτε,ω άνασσα, με τις πυκνές, ξανθές πλεξίδες, σ' αντικρύζω,η ίδια Χάρις λάμπει επάνω σου· κι όταν θα λευκανθεί μια μέραδούλο εκεί ο Έρωτας θα αναζητήσει πάλι ! ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ Παλατινή Ανθολογία

Η ψυχή μου λέει: πρέπει να αφήσω την Ηλιοδώρααναθυμάται: δάκρυα, λυγμούς, σκηνές ζηλοτυπίας.Προστάζει αυτή: όμως δεν έχω αυτό το σθένος,αφού η ίδια που προστάζει αυτά, η ίδια, συγχρόνως, τη λατρεύει. ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ Παλατινή Ανθολογία

Σφεντονισιές δε θα πέσουν πυκνές, δε θα ρίξουν τα τόξα τόσες πολλές σαϊτιές, όταν στον κάμπο η φωτιά του Άρη θ᾽ ανάψει· σπαθί θα δουλέψει και θρήνος θα γίνει· κονταρομάχοι ακουστοί, τέτοιου πολέμου είν᾽ αυτοί πρωτοτεχνίτες, οι αφέντες της Εύβοιας. Αρχίλοχος

Γλυκολαλούσες παρθένες μελίφωνες, δε μου βαστούνε τώρα τα γόνατα πια! Αχ και να ᾽μουν, αχ να ᾽μουν κηρύλος, που στον ανθό των κυμάτων απάνω πετώντας οι αλκυόνες, δίχως να τρέμει το θαλασσοπόρφυρο, το άγιο πουλί κουβαλούνε! Αλκμαν

Μούσα, άσε πια τους πολέμους και τραγούδα μαζί μου για τους γάμους των θεών, τα τραπέζια των ανθρώπων και τα γλέντια των μακάρων. Στησίχορος

Ο Έρως μού συντάραξε το νου σαν άνεμος στα δρυά που πέφτει του βουνού. Σαπφώ

Και ξέρω τα τραγούδια όλων των πουλιών. Άλκμαν

Αυτούς αν σώζεις, Κύπριδα, που στα πελάγη πλέουν και μένα ναυαγόν στη γη, απ’ τον χαμόν ας σώσεις! ΑΔΕΣΠΟΤΟΝ - Παλατινή Ανθολογία

Μισώ τον Ερωτα· γιατί ο σκληρός τοξεύει την δύσμοιρη καρδιά μου αυτή, αντίς τα αγριωπά θηρία; Προς τι ένας θεός έvα θνητό να καταφλέγει; Τρόπαιαο σεμνό είναι αυτό, την κεφαλή μου αν θα συντρίψει; ΑΛΚΑΙΟΥ - Παλατινή Ανθολογία

Ορκίσθη η Ηράκλεια τρεις φορές σε σένα, ώ Λύχνε, ότι θάρθει. Και ωστόσο δεν εφάνη ! Λοιπσν, θεός αν είσαι, τιμώρησε την άπιστη και δόλια. Στο δωμα της αv έχει φίλο και φλυαρεί μαζί του, σβήσου ευθύς. Ας αρνηθείς το φως σου. ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ - Παλατινή Ανθολογία

Γιατί όταν σε κοιτάζω κατάματα, στοχάζομαι ότι ούτε η ίδια η Ερμιόνη δεν ήταν σαν κι εσένα, και δεν είναι καθόλου άπρεπο να σε παρομοιάζω με τη χρυσομαλλούσα Ελένη. Σαπφώ

Με το σπαθί μου έχω ψωμί, κρασί με το κοντάρι και πίνω στο κοντάρι μου γερμένος τακτικά. Αρχίλοχος

Τρεις έπλασε εποχές, το καλοκαίρι και το χειμώνα, τρίτο το χινόπωρο· κι έρχεται η άνοιξη στερνά· μα τότε, κι αν ανθίζει η πλάση γύρω, πια δε βρίσκεις να χορτάσεις! Alcman

Μα εσέ η Δωρίχα, Κύπριδα, φαρμάκι να σε γευτεί, να μην μπορεί ποτέ της να καυκιστεί πως χάρηκε μια δεύτερη γλυκιάν αγάπη! Σαπφώ

Γλύκα η ζωή μας χωρίς τη χρυσήν Αφροδίτη δεν έχει. Κάλλιο η ζωή μου ας σβηστεί, ξένα σα θα ᾽ναι για με ο έρωτας, τα ηδονικά του σμιξίματα, οι κρύφιες χαρές του, που είναι της νιότης οι ανθοί, μα τόσο εφήμεροι, αλί, και για γυναίκες και για άντρες. Τα έρμα ως πλακώσουνε γέρα, που κάθε αξιότη του αντρός λιώνουν και κάθε ομορφιά, του τυραννούν ακατάπαυστα πια την ψυχή μαύρες έγνοιες, δίχως καμιά πια χαρά του ήλιου αντικρίζει το φως· δεν τον ψηφούν οι γυναίκες, κι οι νιοι τον σιχαίνονται. Τόσα στα…

Εμπρός, Μούσα γλυκόφωνη και Μούσα τραγουδίστρα, που έχεις τις μελωδίες πάντα περίσσιες, με τις παρθένες νέο σκοπό να τραγουδάς αρχίνα. Αλκμαν

Η πενία και ο ερωτας δεινά καί μ’ έχουν πλήξει. Ωστόσωο το πρωτο το υπομένω· όμως αδύνατο το πυρ της Αφροδίτης. Παλατινή Ανθολογία