Όταν το έτος 1937 η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία πραγματοποιεί ανασκαφικές έρευνες στο μνημείο, αποκαλύπτεται εντυπωσιακό μαρμάρινο βάθρο-βάση αγάλματος. Το βάθρο κοσμείται περιμετρικά με ανάγλυφη παράσταση Αμαζονομαχίας: οι πολεμοχαρείς Αμαζόνες μάχονται εναντίον γυμνών πολεμιστών, πιθανότατα Ελλήνων. Διακρίνονται συνολικά 17 ζευγάρια αντιπάλων. Οι Αμαζόνες φορούν κοντό χιτώνα, ζωσμένο στη μέση, και φρυγικό πίλο στο κεφάλι˙ κρατούν ασπίδα και επιτίθενται με τόξο ή ακόντιο. Οι αντίπαλοι πολεμούν με ξίφη, εκσφενδονίζουν λίθους και αμύνονται όχι με τις συνηθισμένες κυκλικές ασπίδες αλλά με τα λεγόμενα scuti, ρωμαϊκές δηλ. ασπίδες ορθογώνιου σχήματος. Η παράσταση παραπέμπει σε αντίστοιχα παραδείγματα της κλασικής αρχαιότητας, όπως τα γλυπτά του ναού του Επικούριου Απόλλωνα στην Πελοπόννησο ή του Μαυσωλείου της Αλικαρνασσού στη Μικρά Ασία. Ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των νεοαττικών, κλασικιστικών έργων.
Αν και η αρχική προέλευση του βάθρου είναι άγνωστη, εικάζεται ότι πάνω του στεκόταν υπερμεγέθης χάλκινος ανδριάντας του Οκταβιανού ή του Ποσειδώνα. Σε κάθε περίπτωση σχετιζόταν με τη νίκη του πρώτου στο Άκτιο και είχε πολιτική και θρησκευτική χροιά. Οι εικόνες της Αμαζονομαχίας ήταν ελληνικές, ο σχεδιασμός όμως και η χρήση τους υπήρξαν ρωμαϊκές. Εξυπηρετούσαν την αποδοχή της νέας πολιτικής πραγματικότητας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τη ναυμαχία του Ακτίου, και τον εκρωμαϊσμό της Ελλάδας.
Το ρωμαϊκό αυτό βάθρο, σύμφωνα με μία συνηθισμένη για την εποχή πρακτική, επαναχρησιμοποιήθηκε κατά τους παλαιοχριστιανικούς χρόνους ως δομικό υλικό της Βασιλικής Β, όπου και βρέθηκε. Αποτέλεσε το δάπεδο του άμβωνα, το οποίο εδραζόταν σε μεγάλο κίονα και ήταν προσβάσιμο με δύο κλίμακες εκατέρωθεν. Με τη νέα χρήση του, τμήμα της Αμαζονομαχίας απολαξεύθηκε για να προστεθεί νέα ψηφιδωτή παράσταση με χριστιανικό θέμα. Το ψηφιδωτό περιελάμβανε πιθανότατα πέντε μορφές εγγεγραμμένες σε μετάλλια, από τις οποίες σώζονται μόνο οι δύο, πιθανότατα ένας άγγελος και ένα Άγιος.
Σήμερα, το βάθρο εκτίθεται στην πρώτη αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου Νικόπολης, μάρτυρας της μετάβασης από την ειδωλολατρική στη χριστιανική Νικόπολη.
